زنان بهایی برای لاس زدن با افرادی که ممکن است به بهایی شدن مایل شوند آموزش می بینند

Roya Galata with Rajan Zed

مدیریت سازمان بهاییان جهان دائما مشغول تبلیغ 12 تعلیمی است که به زعم خودشان جدید، ولی در واقع ساخته ی دیگرانند. این تعالیم به ندرت توسط بهاییان مورد عمل قرار می گیرند. آنچه بسیاری از افراد نمی دانند، استفاده بهاییان از تعلیم نانوشته ی سیزدهمی است و آن چیزی نیست جز استفاده ابزاری از زنان برای جذب افراد غیر بهایی به  بهاییت. یکی از افرادی که سال ها بهایی بوده و دیل هازبند (Dale Husband) نام دارد می گوید:

"من دیگه خسته شده بودم از بس می دیدم چگونه زنان بهایی برای لاس زدن با هر کسی که ممکن است به صورت بالقوه بهایی شود شرطی می شوند (و آموزش می بینند). برای مدیران بهایی، با ارزش ترین بخش یک زن بدن اوست، و آنان زنان را برای جذب پیروان جدید آموزش می دادند."

گروه های مطالعات بهایی معمولا توسط "معلمان دلربا" اداره می شوند تا بتوانند غیر بهاییان را بهتر جذب کنند. رسوایی های متعددی نیز در این راستا رخ داده است و در سایت bahai-scandals.blogspot.com موجود هستند. در این رسوایی ها معلمان بهایی درگیر تعاملات عاشقانه با شاگردان خود شده اند. دو نمونه مربوط به سما ثابت http://smartbahai.wordpress.com و دیلاوارا میرشاهی هستند http://panchgani-bahais.blogspot.co.uk/2016/03/new-era-high-school-panchgani-centre-of.html که داستان آن ها در نزد بهاییان هند معروف است. زنان بهایی طوری برنامه ریزی می کنند که مردان ثروتمند، توانمند، و موثر غیر بهایی رابه دام بیاندازند. این فرهنگ جهانی بهایی است که در نزد مدیران بهایی ممدوح است. زنانی که در این راستا موفق عمل کنند در سلسله مراتب بهایی به جایگاه بالاتری ارتقا پیدا می کنند.

استفاده ابزاری از زنان و اینکه زنان در راه بهاءالله خود را عرضه کنند، جزئی از اصول سیزدهم بهاییت است. مدیران ارشد سازمان بهایی ترجیح می دهند زنان مجرد برای آنان کار کنند. برای اینکه یک زن بتواند در مرکز جهانی بهایی در اسرائیل کار کند مجرد بودن امتیاز مثبتی است زیرا می تواند کل وقتش را صرف خدمت به افراد شاغل در مرکز جهانی بهایی کند. وقتی این زنان از کار افتاده می شوند، آنان را به محل اولیه زندگیشان بر می گردانند و آنجا تا آخر عمر به زندگی رقت آور مجردی خود ادامه می دهند. بهایین این نحو سوء استفاده از زنان بهایی را "خدمت به مرکز جهانی" می نامند.

زنان بهایی با استفاده ابزاری از جذابیت ظاهری خود به تبلیغ مواردی مانند جمعیت اغراق شده ی بهاییان، دروغ هایی درباره ی بی عدالتی در ایران، و داستان های غیر واقعی می پردازند. آنان با این کار، برای خود در جامعه حس ترحم ایجاد می کنند و در کنار ایجاد خوراک کاذب برای رسانه های سیاسی که در ظاهر برای حقوق بشر تلاش می کنند، خود را اقلیت هایی جا می زنند که باید توسط دولت ها حمایت شوند و حتی اماکن خود را نیز تحت الحفظ سازمان جهانی یونسکو در می آورند. این رویه ایست که در تمام نقاطی که بهاییان به آنجا گسیل شده اند حاکم است.

آقای پیتر خان (Peter Khan) از اعضای سابق بیت العدل، و آقای عزیز یزدی از ایادی امر الله، مکرر دختران جوان را در انظار عمومی می بوسیدند. بسیاری از مشاورین بهایی مطلقه هستند و سابقه روابط خارج از زناشویی را دارند. خانم دل افروز نسیموا (Delafruz Nassimova) در مسافرت چند سال قبل خود به دهلی نو حرکات نامناسب در برخورد با  آقای امید سیوسانسیان (Omid Seiosansian) از خود نشان داد. امید بارها توسط بیت العدل به خاطر کمک به زنان بهایی برای به کارگیری اصل سیزدهم بهاییت تشویق شده است. رقص دختران جوان بهایی در مهمانی ها و در مقایل مردان مسن تر در فرهنگ بهایی امری طبیعی است. در یک مورد، اقای فتح اعظم یکی از محافل ملی را به علت نداشتن دختران رقاصه منحل کرده بود.

بسیاری از دختران بهایی ایرانی به خارج از ایران فرستاده می شوند تا در عمل برای پیاده سازی اصل سیزدهم بهایی آموزش ببینند.

بهاییان به خاطر این اعمال ناشایست توسط بیت العدل توبیخ نمی شوند اما اگر یک بهایی با عفت بخواهد بر خلاف میل بیت العدل عمل کند به شدت با او برخورد خواهد شد. اگر یک بهایی بخواهد مانع پیاده شدن این اصل نانوشته سیزدهم بهایی توسط خانواده خود شود توسط بیت العدل مورد بازخواست قرار خواهد گرفت.

نیم نگاهی به فرهنگ بهایی بیانگر این موضوع است که بهاییت یک دیانت نیست بلکه یک کلوپ اجتماعی است که با یک هدف خاص و خطرنا ایجاد شده است. مطالعه دقیق بهاییت نشان می دهد که شوقی و عبدالبهاء نیز پیرو اصل سیزدهمی بودند که امروزه توسط بیت العدل به کار گرفته شده است.